تولد دوباره پوست

سطح بیرونی پوست (اپیدرم) لایه‌هایی است که از سلول‌های مرده تشکیل می‌شود. بعد از حدود چهار هفته، این سلول‌ها از زیر اپیدرم به سطح آن منتقل می‌شوند که از آنجا می‌ریزند و پوستی جدید و شاداب‌تر از زیر آن پدیدار می‌شود.

 اما وقتی سنمان بالاتر می‌رود، توانایی بدنمان برای انداختن سلول‌های مرده کندتر می‌شود و این باعث می‌شود پوست تیره و کدر دیده شود. به همین دلیل است که بچه‌ها پوستی به مراتب درخشان‌تر از بزرگسال‌ها دارند.

 لایه‌برداری با برداشتن لایه بیرونی پوست، روند پوست‌اندازی را سریع‌تر می‌کند. اما انجام زیاد از حد آن یا استفاده از محصلات نامناسب ممکن است موجب آسیب دیدن یا خشکی پوست شود. پس از کجا می‌توانید مطمئن باشید پوستتان را اشتباهی لایه‌برداری نمی‌کنید؟ در این مقاله باید و نبایدهای آن را از زبان متخصصین پوست برایتان عنوان می‌کنیم.

لایه‌بردارها دو دسته هستند: لایه‌بردارهای فیزیکی و شیمیایی. برای تشخیص تفاوت آنها، یک سینک ظرفشویی پر از ظروف و قابلمه‌های کثیف را تجسم کنید. هم اسکاچ و هم مایع ظرفشویی آنها را تمیز می‌کند اما به طرق مختلف. در لایه‌بردارهای فیزیکی (که لایه‌بردارهای مکانیکی هم نامیده می‌شوند) برای برداشتن پوست مرده از مواد دانه‌دار استفاده می‌کنند.

 لایه‌بردارهای شیمیایی یا مایع، از یک اسید ملایم برای حل کردن چسبی که سلول‌های مرده را به سطح پوست می‌چسباند استفاده می‌کند. این اسیدها شامل اسید بتا هیدروکسی (که سالیسیلیک یکی از آنهاست) و اسید آلفا هیدروکسی مثل گلیکولیک و لاکتیک می‌باشند.

بدانید لایه‌برداری برای پوستتان چه می‌کند

لایه‌برداری ملایم چیزی بیشتر از صورتی شدن پوست و نرم شدن آن در بر دارد.

با گذشت زمان، لایه‌برداری منظم به طور قابل‌ملاحظه‌ای منافذ پوست را کاهش داده و سطح پوست را جوان‌تر و شاداب‌تر می‌کند.

پدیدار شدن سلول‌های تازه، بافت پوست را یکدست‌تر هم می‌کند و منافذ را می‌پوشاند. همچنین رنگدانه‌ها و خطوط روی پوست را کمرنگ‌تر می‌کند زیرا پوست آفتاب‌خورده و تغییررنگ‌دانه را از بین می‌برد.

 لایه‌برداری پوست همچنین نفوذ یافتن سایر محصولات پوستی را نیز بهتر می‌کند–محصولاتی که برای رطوبت‌بخشی یا از بین بردن چروک، جوش یا تغییر رنگ پوست استفاده می‌شوند. همچنین باعث می‌شود اتوبرنزها بهتر روی پوست نشسته و دوام طولانی‌تری داشته باشد.