کمک! صورت لاغرم را دوست ندارم!

کمک! صورت لاغرم را دوست ندارم!

رژیم های غذایی نمی تواند فقط باعث چاقی صورت شود اما رژیم های پر کالری مسلما باعث چاقی تمام اندام ها

و در کنار آن صورت خواهد شد.

شاید با گرفتن رژیم اصولی و ورزش متناسب بتوان در عین پر کردن و حجم دادن به صورت، از چاقی تنه پیشگیری کرد

اما برای این کار حتما باید با متخصصان تغذیه مشورت کرد.

معمولا سه روش برای حجم دادن به صورت و جبران چربی های تحلیل رفته پیشنهاد می شود :

_ تزریق ژل

_ تزریق چربی

_ جراحی پروتز

_ تزریق چربی :

بهترین روش، تزریق چربی بدن خود فرد به ناحیه ای است که چربی تحلیل رفته است.

معمولا چربی خوب را از کناره ران ها، شکم، باسن، پهلو یا کناره زانو ها بر می داریم و بعد از سانتریفوژ،

چربی خالص را با سرنگ به ناحیه ای از صورت که می خواهیم پر تر به نظر برسد، تزریق می کنیم.

تزریق چربی، نوعی پیوند عضو و احتمال بروز آلرژی بعد از تزریق آن صفر است.

این روش ماندگار است. اما ممکن است بعد از تزریق طی 2 تا 3 هفته شاهد تحلیل میزان چربی تزریقی باشیم.

بعد از 3_2 هفته حدود 50 درصد چربی تزریقی، از بین می رود.

پس لازم است متخصص 2 برابر آن چه می خواهد در نهایت در صورت فرد باقی بماند، چربی تزریق کند تا بعد

از چند هفته چربی به حجم دلخواه برسد.

در مورد مواد پر کننده صنعتی و انواع ژل های استاندارد این مشکل وجود ندارد و هر مقدار ژل تزریق کنیم، همان میزان در

صورت فرد باقی می ماند.

گر چه تزریق چربی بدن خود فرد به صورتش روشی ماندگار محسوب می شود اما حقیقت این است که میزان

ماندگاری چربی قابل پیش بینی نیست.

مثلا به صورت برخی افراد مقدار ثابتی چربی تزریق می شود و برای همیشه درصد بالایی از این مقدار چربی باقی می ماند.

اما در فرد دیگری همین مقدار چربی باقی می ماند.

اما در فرد دیگری همین مقدار چربی تزریقی ممکن است طی 3_2 ماه کاملا از بین برود و نیاز به تزریق مجدد چربی پیش آید.

تزریق چربی حدود 1/5 تا 2 ساعت اما تزریق ژل حدود 15 تا 20 دقیقه زمان می برد.

از نظر جنسیتی تفاوتی بین زن و مرد برای تزریق چربی وجود ندارد و بدن هر دو به خوبی به این تزریق جواب می دهد.

اما در آقایان چون چربی مناسب در بدن کمتر یافت می شود، تزریق ژل ها بیشتر توصیه می شود.

بد نیست بدانید در بیماری آتروفی رومبرگ که قسمتی از صورت دچار تحلیل می شود و بافت های نرم آن کوچک تر از

طرف مقابل می شوند و نمای غیر قرینه و نامناسبی به صورت می دهد هم می توان از تزریق چربی برای بهبود

وضعیت بیمار کمک گرفت.

تزریق فیلر یا پر کننده هایی مانند ژل های استاندارد یا چربی می تواند برای آن هایی که با افزایش سن دچار

تحلیل بافت های چربی صورت شده اند، گونه های شان کوچک تر شده، حدقه چشمشان فرو رفته یا

عمق چین و چروک های صورتشان به خصوص در ناحیه خط خنده بیشتر شده است، مفید باشد.

معمولا تزریق چربی هیچ عارضه ای به دنبال ندارد زیرا بدن با بافت چربی خودش سازگار است و اگر این پیوند در

محل مناسب و با تکنیک مناسبی انجام شود، آن را پی نمی زند.

با این حساب می توان ادعا کرد مزیت تزریق چربی نسبت به پر کننده های ساختگی بسیار بیش تر است.

مثلا اگر چربی خود فرد به فاصله های 6 ماه تا 1 سال تزریق شود،

می تواند حالت ماندگاری دایمی را برای ناحیه ای که دچار تحلیل شده است، در پی داشته باشد.

معمولا به مروز زمان حجم چربی تزریق کم تر می شود.

در نهایت هم بعد از چند ماه حدود 40_20 درصد چربی تزریقی برای فرد باقی می ماند.

این چربی ها، همان سلول های چربی ای هستند که پیوندشان موفق بوده است و معمولا برای همیشه باقی خواهند ماند.

این چربی ها، همان سلول های چربی ای هستند که پیوندشان موفق بوده است و معمولا برای هیشه باقی خواهند ماند.

ممکن است این چربی باقی مانده در برخی از افراد بسیار کم و برای برخی دیگر بیش تر باشد.

با تکرار تزریق چربی، می توان حجم چربی باقی مانده را افزایش داد و رضایت بیمار و پزشک را هم کسب کرد.

به طور معمول هر بار که چربی تزریق می شود، باید حدود 40_30 درصد چربی بیش تری از حد مورد نظرمان را در ناحیه تزریق کنیم

زیرا مقداری از چربی جذب و سرم تزریقی همراه با چربی هم دفع خواهد شد و به این ترتیب، افراد پس از چند هفته

به حجم و نتیجه مورد نظرشان خواهند رسید، به همبن دلیل ایجاد تورم در روز ها و گاهی هفته های اول پس از تزریق،

طبیعی است و جای نگرانی ندارد.

یکی از تفاوت های تزریق چربی با تزریق فیلر های صناعی هم همین است.

یعنی تقریبا میزان ماندگاری پر کننده های مصنوعی مشخص است اما با توجه به اینکه در تزریق چربی نوعی پیوند

بافت زنده صورت می گیرد، میزان ماندگاری آن از فردی به فرد دیگر هم متفاوت خواهد بود.

ممکن است بخش زیادی از چربی با یک بار تزریق در فردی برای همیشه باقی بماند و بخش زیادی از چربی در فرد دیگری

پس از چند ماه جذب شود و تحلیل برود.

با این جساب می توان غیر قابل پیش بینی بودن مقدار حجم چربی باقی مانده را یکی از معایب تزریق چربی به حساب آورد.

البته به طور حتم پس از چند بار تزریق، مقدار چربی باقی مانده در قسمت گیرنده پیوند به صورت دایمی خواهد بود.

_ راه هایی برای بالا بردن ماندگاری چربی تزریقی :

این روز ها از روش هایی برای بالا بردن ماندگاری چربی تزریقی استفاده می شود.

مثلا افزودن PRP به چربی تزریقی یکی از همین کار ها است.

PRP همان پلاسمای غنی از پلاکت خود فرد است که اگر همراه با تزریق چربی، برای فرد تزریق شود، می تواند

نتیجه بهتری به دنبال داشته باشد و طول مدت ماندگاری چربی را هم تا حد قابل قبولی افزایش دهد.

از طرف دیگر، سانتریفیوژ کردن چربی هایی که قرار است تزریق شوند (به وسیله سانتریفیوژ های دستی) هم می تواند بدون آسیب رساندن

به سلول ها باعث غلیظ تر شدن چربی ها شود.

این کار هم باعث می شود ما مجبور به تزریق حجم زیادی از چربی برای کسب نتیجه رضایت بخش نشویم.

سانتریفیوژ کردن چربی ها باعث می شود که بیمار پس از تزریق با تورم کمتری هم در ناحیه صورت مواجه شود.

نکته مهم دیگر این است که این روز ها دیده شده است که در میان سلول های چربی و بافت چربی که قرار است تزریق کنیم،

سلول های بنیادین هم وجود دارند.

اگر ما بتوانیم سلول های بنیادین موجود در بافت چربی را خالص و جدا کنیم و آن را در ناحیه ای که می خواهیم تزریق را برای درمان

یا جوان سازی انجان دهیم، تزریق کنیم، می توانیم نتیجه بسیار بهتر و مطلوب تری به دست بیاوریم.

_ تزریق ژل :

چون ژل ماده ای خارجی است احتمال بروز واکنش های آلرژیک بعد از تزریق ژل ها وجود دارد.

البته این احتمال در صورتی که متخصص از ژل های استاندارد و تایید شده استفاده کند، بسیار کاهش می یابد.

غیر استاندارد بودن، مهار فردی که ژل یا چربی را تزریق می کند نیز در میزان رضایت متقاضی و کاهش عوارض نقش دارد.

به همین دلیل باید برای این کار به متخصصان پوست و جراحان پلاستیک یا جراحان فک و صورت مراجعه کرد.

میزان ماندگاری ژل ها به نوع و مواد تشکیل دهنده ژل ها بستگی دارد.

نوعی از ژل که از اسید هیالورونیک تشکیل شده است، 6 ماه دوام دارد.

ژل تشکیل شده از هیدروکسی آپاتیت یک سال و نیم دوام دارد و باعث تحریک کلاژن سازی می شود و بی خطر است.

ماندگاری ژل تشکیل شده از پلی کپرولاکتون 18 تا 36 ماه است.

این ژل نه تنها به تحریک کلاژن سازی کمک می کند بلکه چون به مرور به شکل گاز دی اکسید کربن از بدن دفع می شود، مناسب است.

تا چندی پیش از کلاژن های خوکی، گاوی و انسانی هم استفاده می شد.

اما به دلیل آلرژی زا بودن هم اکنون کمتر به کار می رود.

ژل دائمی فقط ژل پاژ است که عوارض بسیاری دارد و مصرف آن توصیه نمی شود.

یکی از عوارض استفاده از ژل های غیر استاندارد، حرکت کردن آن هاست.

ژل های پاژ که در گذشته استفاده می شد و ساخت اوکراین بود، بعد از گذشت 8_7 سال به دلیل سنگین بودن حرکت می کرد و پایین می آمد.

امکان بروز واکنش های آلرژیک و آبسه نیز به خصوص بعد از ضربه یا فشار ناشی از تزریق آمپول در این ژل ها بسیار بالا بود.

خارج کردن این ژل ها کار دشواری است و در صورت بروز مشکل اگر کاملا خارج نشود، عارضه برطرف نخواهد شد.

_ جراحی تعبیه پروتز :

در روش پروتز، جراح پروتز را که دائمی است با پیچ و مهره یا بدون آن در قسمت هایی از صورت به خصوص گونه و چانه تعبیه می کند.

البته دائمی بودن پروتز یرای بسیاری از افراد نا خوشایند است و ترجیح می دهند با تزریق ژل یا چربی ابتدا مطمئن شوند

که پر کردن فلان ناحیه از صورت یا بزرگ کردن گونه و چانه آن ها را زیبا تر حواهد کرد یا نه.

مقالات بعدی ما را در این زمینه دنبال کنید.