محتوای صفحه (قابل کلیک)
لوکمی
لوکمی در واقع سرطان سلول های خونی است (و بنابراین گاهی اوقات به عنوان سرطان خون شناخته می شود).
در حالی که علت دقیق علل لوسمی شناخته نشده است، اما عوامل خطر شناسایی شده اند، از جمله قرار گرفتن در معرض تابش، شیمی درمانی خاص برای سرطان، سیگار کشیدن، سابقه خانوادگی لوسمی و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص مانند بنزن.
جشنواره تخفیف زیبایی و لیزر،دستگاه الکس مدیواستار (اسکلپیون)
برای ورود به پیج اینستاگرام روی لینک مربوطه کلیک کنید
علائم شایع لوسمی مزمن یا حاد ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درد در استخوان ها یا مفاصل،
گره های لنفاوی متورم شده که معمولا آسیب نمی بینند
تب و تنفس شبانه
احساس ضعف یا خستگی
خونریزی و کبودی به راحتی
عفونت های مکرر.
ناراحتی یا تورم در شکم،
از دست دادن وزن یا از دست دادن اشتها.
لوکمی با سرعت رشد بیماری خود (حاد یا مزمن) و همچنین نوع سلول های خون (لنفوسیت ها یا میلوسیت ها) ایجاد می شود. چهار نوع اصلی از لوسمی عبارتند از لوسمی حاد لنفوسیتی (ALL)، لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL)، لوسمی میلوسیتیک حاد (AML) و لوسمی مزمن میلوسیتیک (CML).
در افراد مبتلا به لوکمی خطر ابتلا به عفونت، کم خونی و خونریزی را به طور قابل توجهی افزایش می یابد. سایر علائم و نشانه ها عبارتند از کبودی آسان، کاهش وزن، عرق شبانه و تب های ناشناخته است.
تشخیص لوسمی با یافته های سابقه پزشکی و معاینه و بررسی نمونه های خون و مغز استخوان تحت میکروسکوپ پشتیبانی می شود.
درمان لوکمی بستگی به نوع لوکمی، ویژگی های خاصی از سلول های لوکمی، میزان بیماری، و تاریخچه درمان قبلی، و همچنین سن و سلامت بیمار دارد.
اکثر بیماران مبتلا به لوکمی با شیمی درمانی درمان می شوند. برخی از بیماران همچنین ممکن است پرتودرمانی و / یا پیوند مغز استخوان داشته باشند.
هیچ راهی برای جلوگیری از لوکمی وجود ندارد.
پیش آگهی لوکمی بستگی به عوامل متعددی دارد، از جمله سن بیمار، نوع لوسمی و میزان گسترش سرطان دارد.
انواع مختلف لوکمی کدام است ؟
لوکمی سرطان سلول های خونی است. در لوکمی، سلول های غیر طبیعی خون در مغز استخوان تولید می شوند. معمولا، لوکمی شامل تولید گلبول های سفید خون غیر طبیعی می شود . سلول هایی که مسئول مبارزه با عفونت هستند. با این حال، سلول های غیر طبیعی در لوکمی با همان سلول های سفید خون طبیعی عمل نمی کنند. سلولهای لوکمی همچنان رشد می کنند و تقسیم می شوند و در نهایت سلول های خون طبیعی را از بین می برند. نتیجه نهایی این است که بدن برای مبارزه با عفونت، کنترل خونریزی و انتقال اکسیژن مشکل ساز شود.
انواع مختلفی از لوکمی وجود دارد، که براساس اینکه سرعت رشد بیماری و نوع سلول های غیر طبیعی ایجاد می شود وجود دارد. اگر سریع رشد کند، لوکمی به نام لوکمی حاد نامیده می شود. تعداد زیادی از سلولهای لوکمی در خون و مغز استخوان بسیار سریع تجمع می یابند، که منجر به نشانه هایی مانند خستگی، کبودی آسان و حساسیت به عفونت می شود. لوکمی حاد نیاز به درمان سریع و پرخطر دارد.
شماره های تماس سریع بهترین تخفیف های زیبایی
مرکز زیبایی قلهک:
☎ 02122612108 ☎ 22612171_021 ☎
☎09027610748 ☎
در ایالات متحده حدود 62000 مورد جدید بیماری لوکمی در هر سال و حدود 24،500 مرگ ناشی از سرطان خون وجود دارد. لوسمی حدود 3.7٪ از موارد سرطان جدید را تشکیل می دهد.
لوکمی مزمن به آرامی در طول زمان رشد می کند. این لوکمی ممکن است در ابتدای دوره خود علائم خاصی ایجاد نکنند. در صورت عدم درمان، سلول ها در نهایت می توانند به تعداد زیاد رشد کنند، همانطور که در لوکمی حاد باعث ایجاد علائم مشابهی می شود.
لوکمی بیشتر به عنوان میلوئید یا لنفوئید طبقه بندی می شوند، بسته به نوع سلول های سفید خون که باعث تشکیل سلول های لوکمی می شود. شناخت اولیه از رشد طبیعی سلول های خونی برای شناخت انواع مختلفی از لوسمی مورد نیاز است. سلول های خونی عادی از سلول های بنیادی که توانایی تبدیل شدن به بسیاری از انواع سلول ها را دارند، رشد می کنند. سلول های بنیادی میلوئیدی در مغز استخوان رشد می کنند و به سلول های سفید غیرقابل تشخیص می شوند که به عنوان انفجار های میلوئید شناخته می شوند. این انفجارهای میلوئیدی بالغ تر به نظر می رسند که هر کدام از سلول های قرمز خون، پلاکت ها یا انواع خاصی از سلول های سفید خون باشند. سلول های بنیادی لنفوئیدی در مغز استخوان به بلوغ لنفوئید تبدیل می شوند. انفجارهای لنفوئیدی به لنفوسیتهای T و B، انواع خاصی از گلبول های سفید توسعه می یابند. لوکمی میلوئید از سلول هایی تشکیل می شوند که از سلول های میلوئید تشکیل می شوند، در حالی که لوسمی لنفوئیدی از سلول های لنفوئیدی بوجود می آید. دانستن نوع سلول درگیر در لوسمی در انتخاب درمان مناسب مهم است.
رایج ترین نوع لوکمی
چهار نوع رایج ترین نوع لوسمی عبارتند از لوکمی حاد لنفوسیتی، لوکمی لنفوسیتی مزمن، لوکمی حاد مایلوئیدی و لوسمی مزمن میلوئیدی.
لوکمی حاد لنفوسیتی (ALL، همچنین به عنوان لوسمی لنفوبلاستی حاد شناخته می شود) شایع ترین نوع لوکمی در کودکان است اما همچنین می تواند بر بزرگسالان اثر بگذارد. در این نوع از لوسمی، سلول های لنفی نابالغ به سرعت در خون رشد می کنند. این در ایالات متحده بیش از 6000 نفر در سال بروز می کند.
لوسمی حاد میلوئید (AML، همچنین به نام لوسمی حاد میلوئیدی) شامل رشد سریع سلول های میلوئیدی می شود. این در بزرگسالان و کودکان اتفاق می افتد و سالانه در ایالات متحده حدود 21000 نفر را به این نوع لوکمی مبتلا شده اند.
لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) سرطان سلول های لنفاوی است که معمولا در افراد بالای 55 سال رخ می دهد. تخمین زده می شود که در هر سال حدود 20،000 نفر در ایالات متحده آمریکا روی می دهد. تقریبا هرگز در کودکان یا نوجوانان اتفاق نمی افتد.
لوسمی مزمن میلوئیدی (CML، همچنین به عنوان لوکمی میلوئیدی مزمن شناخته می شود) در درجه اول بر بزرگسالان تاثیر می گذارد و در سالانه در ایالات متحده حدود 8،950 نفر اتفاق می افتد.
انواع مختلفی از leukemia در حدود 6000 مورد لوسمی سالانه در ایالات متحده شناسایی شد.
لوکمی سلول های مودار نوع خاصی از لوکمی مزمن است.
لوکمی میلوئونوسیتیکمزمن یکی دیگر از انواع لوسمی مزمن است که از مولکول های مولکولی تشکیل شده است.
لوسمی مولکولی مزمن (CMML) یکی دیگر از انواع لوسمی مزمن است که از سلول های میلوئیدی تشکیل شده است.
لوکمی مولوکولی بالغ (JMML) نوعی از لوکمی میلوئیدی است که معمولا در کودکان زیر 6 سال رخ می دهد.
لوکمی لنفوسیتی بزرگ دانه ای (LGL leukemia) نوعی از لوکمی مزمن است که از سلول های لنفوئیدی تشکیل شده است. این می تواند آهسته یا سریع رشد کند.
لوسمی پرولیلوسیتیک حاد (APL) یک زیرمجموعه از AML است.
علت لوکمی چیست؟ آیا لوکمی علت ارثی دارد ؟
علت دقیق لوکمی شناخته شده نیست، اما به نظر می رسد ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باشد. سلولهای لوکمی جهش هایی در DNA خود به وجود آورده اند که موجب رشد غیر طبیعی می شوند و توابع سلول های سفید خون سفید را از دست می دهند. روشن نیست که این جهش ها رخ می دهد. یک نوع تغییر در DNA سلول هایی که در لوکمی رایج است، به عنوان یک انتقال دهنده کروموزوم شناخته شده است. در این فرآیند، یک بخش از یک کروموزوم شکسته و متصل به یک کروموزوم متفاوت است.
یک انتقال تقریبا در تمام موارد CML دیده می شود و گاهی اوقات در سایر انواع لوسمی، تبادل DNA بین کروموزوم ها 9 و 22 است که به آنچه که به عنوان کروموزوم فیلادلفیا شناخته می شود، را منجر می شود. این امر باعث ایجاد آنکوژن (ژن ارتقا دهنده سرطان) به نام BCR-ABL می شود. این تغییر در DNA به ارث برده نمی شود، اما در بعضی موارد در زندگی فرد مبتلا رخ می دهد.
اعتقاد بر این است که اکثر موارد لوکمی ارثی نیستند، اما برخی از جهش ها و شرایط ژنتیکی می توانند به فرزندان منتقل شوند که احتمال ایجاد لوکمی را افزایش می دهد. یک بیماری که به عنوان سندرم Li-Fraumeni شناخته می شود، با یک جهش ارثی در یک ژن سرکوب کننده تومور شناخته شده به عنوان TP53 مشخص می شود و افراد دارای این وضعیت خطر ابتلا به سرطان خون و دیگر سرطان ها را افزایش می دهند. سایر شرایط ارثی که می توانند خطر ابتلا به سرطان خون را افزایش دهند عبارتند از سندرم داون، نوروفیبروماتوز نوع 1، آتاکسی تلانژکتازیا و سندرم نونان.
عوامل خطر لوکمی چیست؟
در معرض تابش، خطر ابتلا به AML، CML یا ALL افزایش می یابد. افزایش میزان لوکمی در افراد باقی مانده در بمب اتمی مشاهده شد. پرتودرمانی برای سرطان همچنین می تواند خطر ابتلا به سرطان خون را افزایش دهد. قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص، از جمله بنزن (که معمولا در صنایع شیمیایی استفاده می شود)، خطر ابتلا به سرطان خون را افزایش می دهد. سیگار کشیدن ممكن است خطر ابتلا به AML را افزایش دهد.
اختلالات ژنتیکی خاص می تواند خطر را افزایش دهد؛ سندرم داون، سندرم Li-Fraumeni و سایر شرایط پزشکی می تواند خطر ابتلا به سرطان خون را افزایش دهد. اختلالات خون شناخته شده به عنوان سندرم های میلولید پلاسمی خطر افزایش AML را افزایش می دهند. ویروس لوکمی نوع 1 انسان (HTLV-1) یک ویروس است که باعث بروز نوع نادر نوع لوکمی می شود. برخی داروهای شیمی درمانی برای سرطان می توانند خطر AML یا ALL را افزایش دهند.
داشتن عوامل خطر به این معنا نیست که فرد دچار لوکمی می شود و اکثر افراد مبتلا به عوامل خطر بیماری را توسعه نمی دهند. به همین ترتیب، همه کسانی که لوسمی را تولید می کنند، دارای یک عامل خطر قابل شناسایی هستند.
علائم و نشانه های لوکمی چیست ؟
علائم و نشانه های لوسمی بستگی به نوع لوسمی دارد. همان طور که قبلا گفته شد، لوسمی مزمن یا مزمن ممکن است در ابتدا نشانه ای از علائم ایجاد نشود، در حالیکه لوسمی تهاجمی یا سریع می تواند علائم شدید ایجاد کند. علائم لوسمی ناشی از از دست دادن عملکرد سلول های طبیعی طبیعی یا انباشت سلول های غیر طبیعی در بدن است.
علائم و نشانه های لوسمی معمولا شامل موارد زیر می شوند:
تب
عرق شبانه
گره های لنفاوی متورم که معمولا بدون درد هستند
احساس خستگی، خستگی
خونریزی آسان یا کبودی، باعث ایجاد لکه های آبی یا قرمز روی پوست یا لکه های قرمز کوچک روی پوست و یا تکرار خونریزی بینی
عفونت های مکرر
درد استخوان یا مفصلی
از دست دادن وزن است که در غیر این صورت غیر قابل توضیح است و یا از دست دادن اشتها
افزایش طحال یا کبد، که می تواند به درد شکم یا تورم منجر شود
لکه های قرمز روی پوست (petechiae)
اگر سلولهای لوسمی به مغز نفوذ کرده باشند، علائم مانند سردرد، تشنج، سردرگمی، از دست دادن کنترل عضلات و استفراغ ممکن است رخ دهد.
پزشکان چگونه لوکمی را تشخیص می دهند؟
هماتولوژیست ها پزشکان متخصص هستند که بیماری های خون، شامل لوسمی را تشخیص داده و درمان می کنند. هماتولوژیست-انکولوژیست ها از بیماری های خون مانند لوسمی و همچنین انواع دیگر سرطان ها استفاده می کنند.
علاوه بر تاریخچه پزشکی (در مورد علائم و عوامل خطر) و یک معاینه فیزیکی برای مشاهده علائم لوسمی (بزرگ شدن گره های لنفی، بزرگ شدن طحال)، تشخیص لوسمی معمولا شامل مطالعات آزمایشگاهی نمونه خون می شود. تعداد غیرعادی از سلول های خونی ممکن است یک تشخیص لوسمی را نشان دهد و نمونه خون نیز می تواند در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گیرد تا ببیند سلول های غیرطبیعی ظاهر می شوند. نمونه ای از مغز استخوان نیز ممکن است برای تشخیص تشخیص داده شود. برای آسپیراسیون مغز استخوان، یک سوزن طولانی و نازک برای برداشتن یک نمونه از مغز استخوان از استخوان لگن، تحت بی حسی موضعی استفاده می شود. بیوپسی مغز استخوان شامل قرار دادن یک سوزن ضخیم و توخالی در استخوان لگن برای حذف یک نمونه از مغز استخوان، با استفاده از بیهوشی می باشد.
سلولهای خون و مغز استخوان، اگر سلولهای لوکمی وجود داشته باشند، بیشتر آزمایش می شوند. این آزمایش های اضافی برای تغییرات ژنتیکی و بیان برخی نشانگرهای سطح سلول توسط سلول های سرطانی (immunophenotyping) می پردازند. نتایج این آزمایش ها برای کمک به تعیین طبقه بندی دقیق لوسمی و تصمیم گیری در مورد درمان بهینه استفاده می شود.
سایر آزمایش هایی که ممکن است مفید باشد عبارتند از: اشعه ایکس قفسه سینه به منظور تعیین اینکه آیا گره های لنفاوی بزرگ یا علائم دیگر بیماری و پانچ کمری وجود دارد، برای حذف نمونه ای از مایع مغزی نخاعی برای تعیین اینکه آیا سلول های لوسمی غشاء و فضای اطراف آن نفوذ کرده اند مغز و نخاع.
آزمایش های تصویربرداری مانند MRI و CT اسکن می تواند برای برخی از بیماران برای تعیین میزان بیماری مفید باشد.
محقق و مترجم : مریم طباطبائی
